Nummero zes: Zo bewust van mijn eigen geluk!

1 december 2018, Birkirkara

Deze week waren er meerdere geluksmomentjes, verveelde ik me een avond stierlijk en komt de pietendiscussie echt mijn strot uit. Zelfs hier op Malta.

Laat ik even vertellen dat deze week net wat anders verliep dan de andere weken. Niet omdat er nou iets drastisch veranderd was hoor. De vriendin van Jeroen, was hier. Van maandag tot vrijdag sliepen zij in een hotel. groot gelijk. Even over dat hotel, in het hoogseizoen betaal je voor twee personen, 5 nachtjes ongeveer 600 euro. Zij hoefde nu maar 80 euro te betalen. Ik was trouwens best jaloers, niet om het feit dat zij samen waren of Jeroen een weekje vrij was. Nee nee, dat buffet😮😮😮! Dat zag er echt ge-wel-dig uit, gelukkig voelde Jeroen zich zo vrij om mij dit meerdere malen te vertellen haha.

Ik had me voorbereid op het gevoel dat ik me onveilig zou voelen, alleen thuis. Dit was gelukkig totaal niet het geval. Een beetje saai 's avonds, was het wel. Maar gelukkig kan ik op zulke momenten altijd even bij kletsen met mensen thuis. 

Een moment van geluk deze week is sowieso de dinsdag ochtend dat ik van de bushalte naar mijn stage liep. Ik ben echt fan van verschillende podcasts. Zo heb ik afgelopen week "Man, man, man de podcast" van Domien Verschuuren, Chris Bergstrom en Bas Louissen helemaal afgeluisterd. Zo ontzettend grappig. Ik moest in de bus echt mijn lach inhouden, de hele tijd. Maar goed, dus ik liep van de bushalte naar mijn stage. Het zonnetje scheen vol op, ik had wel een trui aan maar daardoor was het niet minder genieten. Ik keek naar links, in de verte zag ik de zee. Keek ook nog even naar rechts en ook daar kon ik de prachtige blauwe zee bewonderen. Ik deed mijn oortjes uit en hoorde de vogels fluiten. Ik zei hardop tegen mezelf, wat ben ik gelukkig zeg wauw. 

Het klinkt misschien een beetje alsof dat mijn enige geluksmomentje is in een hele week. In tegendeel, elke dag geniet ik zo onwijs van de kids in mijn klas. Ik heb afgelopen week weer een middag alleen mogen draaien, en dan heb ik zo veel lol met die kinderen. Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt duidelijk en strikt als ik voor de klas sta. Iedereen weet ook hoe ver ze kunnen gaan bij mij. Maar er gaat geen dag voorbij dat ik niet kei hard moet lachen om en met alle kids. Als de kinderen eten na het buiten spelen, spelen we vaak galgje(in het Engels 'Hangman') of leer ik ze Nederlands, ligt eraan wat ze liever willen. Het is nu zo dat een aantal leerlingen tegen mij "goedemorgen Miss Daní, hoe gaat het met je?" zeggen. Kan hier elke dag weer heerlijk om lachen. 

Ik wilde het eigenlijk nog even over die pietendiscussie hebben, maar heb niet zo'n zin in die negativiteit hier. Laat ik dit zeggen, ik ben blij dat ik zelf niet in Eindhoven ben nu en al helemaal niet met de intocht. Hoe die hooligans(zwarte piet voorstanders) tekeer gingen was echt niet normaal, ik schaamde me echt een beetje. Een beetje blauw hier, een beetje zwart daar en nog een beetje rood erbij. Een piet blijft een piet, in ieder geval wel voor de kinderen en niet zo zeer voor jou en mij. Ik wilde hem even rijmend afmaken, maar zie dat de zin een beetje gek is geworden haha. Nou goed. 

Aan het einde van de middag ga ik naar Loes en Jill, die twee vriendinnetjes van mij. Jill is afgelopen week jarig geweest en volgende week is het sinterklaas. Niet dat we iets heel bijzonders gaan doen hoor. We gaan een spelletjes avond houden en ik bak daar pannenkoeken. Heb wel nog iets kleins van de goede oude sinterkerstman ontvangen voor de twee vriendinnen, alleen moet de sint nog even brainstormen over een gedicht voor beiden.

Dit was het dan, nog maar 3 weken te gaan. Heb heel veel zin om iedereen weer te zien, maar aan dat afscheid nemen van mijn stage kinders wil ik liever nog even niet aan denken. 

Veel knuffels en liefs van mij!😘🎄